“Nee, is het enige goede antwoord’’

Geschreven door Minnard op 13 December 2013 in artikel

​“Hoi Niels, voel je niet verplicht, maar kom je rond de kerst nog even langs?” Dit is denk ik de vraag die mij het meest gesteld wordt deze periode.

Op sommige voorstellen vind ik dat ik “ja” moet zeggen omdat ik er op al die verjaardagen ook al niet was. Op andere voorstellen moet ik nog meer ja zeggen, want dat deel van de familie ben ik al meer dan een jaar aan het verwaarlozen. Toch is er op deze vraag maar een antwoord mogelijk en dat is: ‘‘NEE’‘.

Het doet mij pijn om vrienden, familie en kennissen keer op keer teleur te stellen. Ik voel me geen trouwe vriend, zoon of neef. Eigenlijk wil ik ook genieten van de feestjes die zij vieren en het gezellig samenzijn. En ik wil graag luisteren naar de updates in iedereen zijn leven. Alle niet-topsporters die dit lezen denken waarschijnlijk dat ik gek geworden ben. Zij hebben het over hoe verschrikkelijk het is dat ze weer uren bij hun (schoon)familie aan tafel moeten zitten met kerst. Wie heeft daar nou zin in? Nou…, ik dus.
Voor mij heeft het gaan naar feestjes en andere gezelligheden direct invloed op mijn presteren. Het betekent namelijk dat ik snel weg moet uit mijn training om op tijd in de Randstad te zijn en vervolgens daar te veel eet, onregelmatig slaap of te veel (verplichtingen) achter elkaar plan. Het betekent dat ik uit mijn hol moet komen waar ik een afgezonderd leven leid waardoor ik een honderdprocentsfocus kan hebben op mijn sport.

Invloed

Een en hetzelfde ritme is belangrijk voor mij. Alleen zonder afleiding haal ik het maximale uit mezelf. Na de rustdag duurt het bij mij altijd even om er weer in te komen, maar ga ik een weekend gezellig naar Utrecht om bij mensen langs te gaan? Dan zit ik er op donderdag pas weer goed in. Gek he? Het is bijna niet uit te leggen aan mensen…
Aan de andere kant word ik ongelukkig van mijn hol. Ik ben een sociaal beest en geniet van mensen om mij heen. Waar sommige mensen rust nodig hebben om op te laden doe ik dat wanneer ik tussen de mensen ben. Een weekend begint altijd hetzelfde: De duizendste update geven over de #roadtosochi. Dan alle opgeroepen vragen beantwoorden en zonder er bij stil te staan een bak toastjes met kaas en worst leeg vreten. Ik heb honger!

Sociaal beest

Nu kan de pret beginnen. Onder het genot van een heerlijk driegangenmenu en terwijl anderen lekker aan de alcohol zitten kom ik tot rust. Er worden grappen gemaakt en we hebben goede gesprekken. Mijn kop raakt leeg en ik denk even niet meer aan schaatsen. Ik eet drie toetjes. Ik kan er tien op dus drie is weinig. De dag erna een verjaardag van een vriend en een diner bij mijn schoonouders. Zondagavond is de plicht gedaan, de sociale honger gestild en kom ik tevreden in Heerenveen aan.

Na zo’n heerlijk weekend wordt mij maandagmorgen helaas de spiegel voorgehouden: Een beetje moe, stijf en drie kilo te zwaar. De training ging slecht en dus heb ik spijt van mijn weekend. NEE blijft toch echt het enige juiste antwoord.

Niels Kerstholt is shorttracker en lid van de nationale shorttrackselectie.

Foto: Neeke Smit